| ฉบับที่ ๑๔ คนเรารักสุขแต่สร้างเหตุแห่งทุ |
แต่ก็ปล่อยใจคิดฟุ้งซ่าน
เมื่อปล่อยใจคิดฟุ้งซ่านจนพล่
จึงค่อยมาถามหาวิธีทำความสงบ
อยากมีสมาธิ อยากมีช่วงเว้นวรรคจากพายุ
ทุกคนอยากมีกำลังใจดี
แต่ก็หาคนช่วยทางกายและเรียกร้
ไม่ฝึกเป็นที่พึ่งให้ตนเอง เมื่ออ่อนแอปวกเปียกมากเข้า
จึงค่อยมาถามหาวิธีทำใจให้เข้
อยากลุกขึ้นได้ด้วยตนเอง อยากเป็นความอบอุ่นให้ตนเองได้
ทุกคนอยากมีร่างกายแข็งแรง
แต่ก็ขี้เกียจออกกำลังกาย
เมื่อร่างกายอ่อนแอ
จึงค่อยมาถามหาหยูกยาบำรุงร่
อยากกระดูกแข็ง อยากภูมิคุ้มกันโรคสูง
ทุกคนอยากมีสุขภาพสมบูรณ์
แต่ก็ไม่รู้จักกินนอนพักผ่
เมื่อกายปรากฏเหมือนรังโรคที่
จึงค่อยถามหาวิธีกินอยู่ให้
อยากหายใจปลอดโปร่ง อยากขับถ่ายสะดวกดี
ทุกคนอยากได้มิ่งมิตร
แต่ก็ไหลตามอารมณ์โกรธ เกลียด และอิจฉาริษยา
ยากจะมีแก่ใจให้อภัย ไม่ฝึกที่จะพลอยยินดีกับผู้อื่น
เมื่อจิตใจเร่าร้อนเกินทน จึงค่อยมาถามหาวิธีแผ่เมตตา
อยากมีความเยือกเย็น อยากเว้นวรรคจากการรบกับศัตรู
ทุกคนอยากได้ความปลอดภัย
แต่ก็สร้างความเจ็บใจให้ชาวบ้
เมื่อมองไปทางไหนมีแต่
จึงค่อยมาถามหาวิธีเจรจาหย่าศึก
อยากเลิกวิ่งเต้นคดีความ อยากไปไหนมาไหนไม่ต้องระวังตั
ทุกคนอยากได้เงินทอง
แต่ก็จับจ่ายใช้สอยสนุกมือ
โดยไม่รู้จักทำงานด้วยความขยั
เมื่อตกที่นั่งลำบาก จึงต้องมาถามหาวิธีกู้หนี้ยื
อยากชำระหนี้ให้หมด อยากมีเงินไหลมาเทมาไม่ขาดสาย
ทุกคนอยากได้ความมั่นคงในชีวิต
แต่ก็หมั่นสร้างความไม่แน่นอนต่
เดี๋ยวผัดวันประกันพรุ่ง เดี๋ยวเล่นไม่ซื่อกับใครต่อใคร
เมื่อชีวิตยุ่งเหยิงใกล้ล้
อยากให้ชีวิตมั่นคง อยากเบาใจสบายตัว
ทุกคนอยากได้คู่ครองดีๆ
แต่ก็ตามใจตนเองในการเหลียวซ้
เมื่อเป็นคนหลายใจเพราะห้
จึงค่อยมาถามหาวิธีตัดใจเพื่
อยากหยุดกระวนกระวาย อยากแก่ตายบนตักของคู่แท้
ทุกคนอยากได้ลูกที่มีความกตัญญู
แต่ก็ไม่ค่อยมีเวลาให้ความอบอุ่
เมื่อลูกโตขึ้นกลายเป็นคนไม่รู้
จึงค่อยมาถามหาวิธีสั่งสอนลู
อยากฝากผีฝากไข้ อยากให้ลูกหันมาเหลียวแลบ้าง
ทุกคนอยากได้ชาติหน้าเป็นสุคติ
แต่ก็ไม่เคยเห็นค่าของการให้
เมื่อใกล้ขาดใจตายไปกั
จึงค่อยมาร้องหาพระอรหันต์คุ้
อยากเกาะผ้าเหลืองไปสวรรค์ อยากได้แสงสว่างสาดถึงจิต
ทุกคนอยากมีความสุข
แต่ก็ไม่รู้ตัวว่าทุกวันสั่
เมื่อกายใจอึดอัด
จึงค่อยมาโอดครวญชวนเวทนา
อยากขอความเห็นใจ อยากให้วาสนาฟ้าดินปรานี
เมื่อรู้จักเหตุแห่งสุข
ว่าอยู่ที่วิธีคิดสละออก
อยู่ที่วิธีเลือกคำพูดอันไม่เป็
และอยู่ที่วิธีลงมือทำโลกนี้ให้
แม้ไม่อยากมีความสุขก็จะเป็นสุ
แต่ถ้าไม่ละเหตุแห่งทุกข์
ซึ่งก็คือวิธีคิดเห็นแก่ตัว
คือวิธีพูดด้วยคำที่คนเกลียดชัง
และคือวิธีลงมือทำโลกนี้ให้แย่
แม้อยากหายทุกข์ก็จะต้องทนทุกข์
ดังตฤณ
