เคยได้ยินไหมที่ผู้ใหญ่มั กจะบอกว่าถ้าจะรักใคร คิดจะแต่งงานกับใคร
ถ้าเป็นผู้ชายให้นึกถึงตอนที่ผู ้หญิงคนนั้นหน้ามันอยู่ในครัว นั่งเลี้ยงลูก ไม่ได้แต่งหน้า ไม่น่ามอง ถ้าเป็นผู้หญิงให้นึ กถึงตอนที่ผู้ชายคนนั้นหัวล้าน อ้วนพุงพลุ้ย นุ่ง กางเกงขาสั้นอยู่กับบ้านไม่หล่ อไม่เท่อีกต่อไป
เรารับได้ไหมเรายังจะรักเขาอยู่ ไหม
…เพราะเมื่อถึงตอนนั้ นความสวยงาม ภายนอกจะค่อยๆ หมดไป
ความรู้สึกเป็นพิเศษกับคนๆ นี้จะถูกความเคยชินเข้ามาแทนที่
แต่เราจะยังรักเขาอยู่ได้ก็ด้ วยความดีในตัวเขา ความเข้าใจ ความเอื้ออาทรต่อกัน…
มีคนเคยกล่าวไว้อีกว่าถ้าจะรั กใครสักคนให้พยายามใช้สมองในอั ตราที่ใกล้ๆกับการใช้หัวใจ
อย่ารักจนหลง อย่าให้ความรักทำให้เราตาบอด
ให้มองด้วยสายตาคนภายนอกซึ่งเป็ นคนที่ปรารถนาดีต่อเราว่าเขามี ความเห็นอย่างไร
การปรึกษาผู้ที่อาบน้ำร้อนมาก่ อนยังคงได้ผลดีอยู่เสมอ…
อย่าหลงคนที่ตอนจีบตอนเพิ่งคบกั นเขามาคอยเอาใจ
เพราะไม่มีใครทำอะไรโดยไม่หวั งสิ่งตอบแทน…
ถ้าเราไม่รัก ไม่สนใจเขา ไม่เคยดีกับเขาเลย วันนี้เขาอาจยังอยู่กับเราและดี กับเรา
แต่ถ้าวันหนึ่งเขาเจอคนที่ดีกั บเขามากๆ อย่างที่เขาดีกับ เราในวันนี้ เขาจะยังทนเราอยู่ไหม...
อย่าหลงคนที่วันนี้เขาอดทนกั บเราเหลือเกิน เพราะความอดทนทุกคนมีขีดจำกัด…
อย่าหลงคนที่ดีผิดปกติและทำกั บเราอย่างคนพิเศษจนน่าใจหาย
เพราะไม่มีใครทำอย่างนี้ ในเราได้ตลอดเวลาไปตลอดชีวิต… แต่
ให้เห็นค่าของคนที่ทำให้เรารู้ สึกได้ว่ าเขาพยายามและอยากจะทำอะไรให้ เรา
อย่างน้อยก็เกือบๆ เท่ากับที่เขาอยากทำให้ตัวเขา เอง…เพราะคนที่ให้เราได้ขนาดนี้ หรือมากกว่านี้ก็คงมีแต่พ่อกั บแม่เท่านั้น
ถ้าได้เจอคนแบบนี้ อย่าปล่อยให้ผ่านไป และรู้ไว้ด้วยว่าเราคือคนที่ โชคดีที่สุดแล้ว…
ในบางครั้งเมื่อเรารอความรั กเรากลับหามันไม่พบ
แต่เมื่อเราไม่ต้องการมันกลั บประดังเข้ามาจนตั้งตัวไม่ติด
ดังคำที่ว่า
Love is something, That can't be predicted,
It comes as a surprise, when you least expect it.
ไม่มีใครรู้หรอกว่าความรักที่ แท้จริงจะมาถึงเมื่อไหร่
เราจะได้เจอคนๆนั้นเมื่อไหร่ หรือคนๆ นี้ที่เจอจะใช่คนที่เรารอ ไหม
บางคนอาจได้เจอคนๆนั้นตั้งแต่ยั งเด็กเป็นเพื่อนเล่นกันมา
ในขณะที่บางคนกลับใช้ เวลารอคอยครึ่งค่อนชีวิตกว่ าจะได้เจอ
บางคนคิดว่าใช่แน่นอนแล้ว แต่สุดท้ายกลับต้องแยกจากกัน
บางคนรู้จักกันมานานไม่ได้คิ ดอะไรกลับได้ลงเอยกันในที่สุด…
ความรักไม่ใช่เรื่องของการชั่ งน้ำหนักว่าใครดีกว่าใคร แต่เป็นเรื่องของใครเหมาะสำหรั บเรามากกว่า
ความรักขึ้นอยู่กับ โอกาส เวลา สถานการณ์
ถ้าคนที่เหมาะสมก้าวเข้ามาในชี วิตเราในเวลาที่เหมาะสม
เราพร้อมเขาพร้อม
นั่นก็เป็นโชคของเรา เป็นสิ่งดีๆที่เกิดขึ้นในชีวิต…
แต่ไม่ว่าจะอย่างไร คนๆนั้นจะต้องยอมเสียสละ ยอมปรับตัวให้เข้ากับเรา ทำเพื่อเรา
ในขณะ เดียวกัน
เราจะต้องเห็นค่าของเขามากพอที่ เราจะเสียสละและปรับตัวเพื่ อเขาเช่นกัน…
คู่ของใครก็สำหรับคนนั้น… ถ้าคนๆนี้ของเราเขาทำเพื่อเราทุ กอย่าง
ถึงเราจะไม่สวย ไม่หล่อ ไม่โดดเด่นกว่าใครๆ
เขาก็ยังคงมองเราเพียงคนเดียว
ปฏิบัติต่อเราอย่างเสมอต้ นเสมอปลาย
และทำให้เรารู้สึกว่าเรามีค่ าสำหรับเขาซะเหลือเกิน....
ถึงตอนนั้นคนรอบข้างเราจะดี จะน่ารัก จะเป็นยังไงไม่สำคัญแล้ว
ไม่ต้องพิจารณาแล้ว... เพราะถ้าเราได้เจอคนที่เหมาะสม ที่เข้ากับเราได้
คนที่เราแน่ใจว่าเขามีค่าสำหรั บเราจริงๆ
เราก็ไม่จำเป็นต้องมองใครอีกแล้ วในโลกนี้...
ถ้าหากไม่เจอคนๆนั้น หรือไม่เจอคนที่เห็นค่าของเรา
ก็ไม่มีอะไรต้องเสียใจ เพราะเรามีค่าและเราควรจะ รู้ว่าค่าของตัวเองมีมากเพี ยงใด...
"เพชร" ไม่ว่าจะมีคนพบหรือไม่ก็ยังเป็ นเพชร ธาตุแท้ของเพชรไม่เคยเปลี่ยน
"เรา" ไม่ว่าจะ ได้เจอคนๆ นั้นหรือไม่ เราควรจะรู้ค่าของตนเอง เห็นค่าของตนเอง และรู้ด้วยว่าคุณค่าของเราไม่ เคยเปลี่ยนไปเช่นกัน… เหมือนเหรียญในมือ
ไม่ว่าเราจะอยากดูหรือไม่ ผู้ใหญ่จะแบมือให้ดูหรือไม่
เหรียญก็ยังคงเป็นเหรียญๆ เดิมและค่าของมันก็ ไม่เคยเปลี่ยนไปจากเดิมเลย รู้สึกเป็นพิเศษอีก…
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น